- Ένα 5% των συμπολιτών μας επέλεξε, εν πλήρη ελευθερία και συνειδήσει, ένα συγκεκριμένο κόμμα: αυτό από μόνο του είναι σημαντικό γεγονός, τόσο από πολιτική άποψη – κάτι δείχνει για τους πολίτες και την πολιτική στη χώρα μας, όσο και από θεσμική – μέχρις ότου, ενδεχομένως, ανατραπεί, το αποτέλεσμα οφείλει να γίνεται σεβαστό.
- Οι «Σπαρτιάτες», όπως και όλα τα κόμματα, θα κριθούν από τις πράξεις τους, όχι από αυτά που τους αποδίδονται, ή από το ποιοι είναι εκείνοι που τους υποστηρίζουν. Μέχρι στιγμής, τέτοιες πράξεις, πλην των ευχαριστιών προς τον άνθρωπο που τους επέτρεψε να εκλεγούν, δεν υπάρχουν. Πρέπει, συνεπώς, και οι πολίτες και το πολιτικό σύστημα και οι δημόσιες αρχές να περιμένουν. Ο τρόπος εκλογής, η «ιδεολογία» και η αίσθηση που αποπνέει αυτό το κόμμα δεν είναι ευοίωνες, αλλά δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε δικαστικά κολάσιμες.
- Το κόμμα συμμετείχε στις εκλογές έχοντας θετική κρίση περί των «νόμιμων προσόντων» του από τον Άρειο Πάγο, που λειτούργησε ως «δικαστήριο των συνδυασμών»: δεν ηγέρθη, σε εκείνη τη φάση, αιτίαση περί έλλειψης αυτών των προσόντων, ούτε, ειδικότερα, άσκησης «πραγματικής ηγεσίας» εκ μέρους καταδικασμένου για εγκλήματα κατά της δημοκρατίας προσώπου. Η κρίση, όμως, αυτή μπορεί να επανέλθει, από το «δικαστήριο των εκλογών» πλέον, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ, άρθρο 100 του Συντάγματος, πρώτη αρμοδιότητα).
- Για να επιληφθεί το ΑΕΔ, θα πρέπει να υποβληθεί ένσταση, η οποία θα στρέφεται όχι κατά του κόμματος γενικώς αλλά κατά της εκλογής βουλευτή ή βουλευτών του, σε μια ή σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, από τις 12 στις οποίες έχει εκλεγεί υποψήφιος των Σπαρτιατών. Στην κατά το Σύνταγμα (άρθρο 58) «έλλειψη νομίμων προσόντων» περιλαμβάνεται και η έλλειψη των προϋποθέσεων εκλογιμότητας των βουλευτών, άρα και ενδεχομένως παράνομη συμμετοχή τους στις εκλογές, λόγω άσκησης «πραγματικής ηγεσίας», σε όλο το κόμμα, από καταδικασμένο πρόσωπο. Όμως αυτή η κρίση θα πρέπει να στηριχθεί σε πραγματικά στοιχεία, που θα αφορούν στο διάστημα από την εκλογή του κόμματος στη Βουλή και μετά. Δεν αρκεί η δήλωση «στήριξης» από τη φυλακή και η ευχαριστία για τη δήλωση αυτή από τον αρχηγό του κόμματος.
- Στην κρίση του, που είναι κρίση νομική, κρίση ουσίας και κρίση εξ υπαρχής (δεν δεσμεύεται από την απόφανση του Αρείου πάγου περί συνδυασμών), το ΑΕΔ θα συνυπολογίσει, όπως κάνει πάντα, τις επιπτώσεις της: εάν θεωρούσε ότι υπήρξε παρανομία και κακώς συμμετείχαν, άρα παράνομα εξελέγησαν, οι βουλευτές των Σπαρτιατών, το αποτέλεσμα θα ήταν να διεξαχθούν εκ νέου εκλογές, είτε σε όλη την επικράτεια, εάν το ΑΕΔ έκρινε ότι η παράνομη συμμετοχή είχε αλλοιώσει την εν γένει έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, είτε κατ’ ελάχιστον στις 12 περιφέρεις στις οποίες εξελέγησαν Σπαρτιάτες. Ο νόμος περί ΑΕΔ (345/1976, όπως ισχύει) προβάλει την επανάληψη της διαδικασίας ως κανόνα (άρθρο 32 παρ. 2) και την μη επανάληψη ως δυνητική εξαίρεση, μόνο στην περίπτωση που το δικαστήριο κρίνει ότι η επανάληψη είναι «προφανώς περιττή» (άρθρο 32 παρ. 3). Στην προκείμενη περίπτωση είναι προφανώς απίθανο το δικαστήριο να θεωρήσει προφανώς περιττή την επανάληψη, όταν η ακύρωση δημιουργεί «αλλαγή αποτελέσματος» σε 12 εκλογικές περιφέρειες της χώρας.
- Πέρα από τις νομικές συνέπειες, μια τέτοια κρίση θα αποτελούσε ένα είδος «νίκης» για όσους επιβουλεύονται τη δημοκρατία μας. Τα όπλα της δημοκρατίας είναι άλλα και είναι ισχυρά: περιφρούρηση από τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, την Πολιτεία για την εντός δημοκρατικού πλαισίου λειτουργία (και) του συγκεκριμένου κόμματος, απαγόρευση στο υπόδικο πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής να παίξει πολιτικό/καθοδηγητικό ρόλο μέσα από τη φυλακή.
Κώστας Μποτόπουλος
Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου, πρ. Ευρωβουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς
Πηγή: Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα KReport
