Η ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν είναι απεριόριστη. Απεριόριστη είναι μόνον η ελευθερία της (θρησκευτικής) συνείδησης δηλαδή, το ενδιάθετο θρησκευτικό φρόνημα (forum internum).
Το φιλελεύθερο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην πρώτη κιόλας απόφασή του για τη θρησκευτική ελευθερία (στο πλαίσιο της υπόθεσης Κοκκινάκης κατά Ελλάδος, 1993), τόνισε ότι «μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία, όπου πολλές θρησκείες συνυπάρχουν στον ίδιο πληθυσμό, μπορεί να είναι απαραίτητο να επιβληθούν περιορισμοί σε αυτή την ελευθερία για να εναρμονιστούν τα συμφέροντα των διαφορετικών ομάδων και να εξασφαλιστεί ο σεβασμός των πεποιθήσεων του καθενός».
Συνεπώς, η ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων περιορίζεται για την προάσπιση του δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος. Πρόκειται για τη δημόσια τάξη, τα χρηστά ήθη και τον αθέμιτο προσηλυτισμό.
Γιάννης Κτιστάκης
Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
