Δικαιώματα

Διαβάστε την ερμηνεία της έκτης παραγράφου του άρθρου 21 του Συντάγματος από τον Άγγελο Στεργίου.

Διαβάστε την ερμηνεία της τρίτης παραγράφου του άρθρου 21 του Συντάγματος από τον Άγγελο Στεργίου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 22 του Συντάγματος από τον Δημήτριο Βασιλείου.

Διαβάστε την ερμηνεία της πέμπτης παραγράφου του άρθρου 5 του Συντάγματος από τη Βασιλική Χρήστου.

Διαβάστε την ερμηνεία της τρίτης παραγράφου του άρθρου 5 του Συντάγματος από τη Βασιλική Χρήστου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 23 του Συντάγματος από τον Δημήτριο Βασιλείου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 7 του Συντάγματος από τον Δημήτρη Βούλγαρη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 18 του Συντάγματος από τον Απόστολο Παπακωνσταντίνου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 6 του Συντάγματος από την Ιωάννα Αναστασοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία της τέταρτης παραγράφου του άρθρου 21 του Συντάγματος από τον Άγγελο Στεργίου.

Διαβάστε την ερμηνεία της πρώτης παραγράφου του άρθρου 21 του Συντάγματος από τον Άγγελο Στεργίου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 17 του Συντάγματος από τον Απόστολο Παπακωνσταντίνου.

Οι ανεξάρτητες Αρχές, που εμφανίστηκαν στην ελληνική έννομη τάξη από τη δεκαετία του 1980, είναι μορφώματα με ενδο-διοικητική ανεξαρτησία. Αποστολή τους είναι είτε η ρύθμιση της άσκησης ενός συνταγματικού δικαιώματος, είτε η ρύθμιση μιας οικονομικής, κατά κανόνα δραστηριότητας που συνιστά αγορά απελευθερωμένης δημόσιας υπηρεσίας υπό λειτουργική έννοια. Ποιες είναι και τι ακριβώς ρυθμίζουν στο ευαίσθητο πεδίο της διοικητικής δραστηριότητας;

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 25 του Συντάγματος από τον Ξενοφώντα Κοντιάδη και την Αλκμήνη Φωτιάδου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 14 του Συντάγματος από τον Γιάννη Τασόπουλο.

Διαβάστε την ερμηνεία της πέμπτης παραγράφου του άρθρου 22 του Συντάγματος από τον Άγγελο Στεργίου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 19 του Συντάγματος από τη Φερενίκη Παναγοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 12 του Συντάγματος από τον Γιώργο Καραβοκύρη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 99 του Συντάγματος από τον Βασίλη Τζέμο.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 116 του Συντάγματος από τη Φωτεινή Σαραντοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 56 του Συντάγματος από τον Γιώργο Σωτηρέλη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 30 του Συντάγματος από τον Ξενοφώντα Κοντιάδη.

Διαβάστε την ερμηνεία της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 20 του Συντάγματος από τον Ηλία Κουβαρά.

Διαβάστε την ερμηνεία της πρώτης παραγράφου του άρθρου 20 του Συντάγματος από τον Ηλία Κουβαρά.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 16 του Συντάγματος από τον Σπύρο Βλαχόπουλο.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 11 του Συντάγματος από τον Χαράλαμπο Τσιλιώτη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 10 του Συντάγματος από τη Χαρά Καυκά.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 9Α του Συντάγματος από τη Φερενίκη Παναγοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 9 του Συντάγματος από τη Φερενίκη Παναγοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 24 του Συντάγματος από τη Γεωργία Γιαννακούρου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 13 του Συντάγματος από τον Αχιλλέα Αιμιλιανίδη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 8 του Συντάγματος από τον Ηλία Κουβαρά.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 5Α του Συντάγματος από τον Κώστα Στρατηλάτη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 3 του Συντάγματος από τον Αχιλλέα Αιμιλιανίδη.

Η φιλελεύθερη δημοκρατία πετυχαίνει να παραμένει σταθερή, γιατί, εν τέλει, οι πολίτες προτιμούν ένα πολιτικό πλαίσιο που σέβεται όλους το ίδιο. Τι σημαίνουν τα παραπάνω για τη σχέση ελευθερίας και ασφάλειας; Η ιδέα ότι η σταθερότητα της δημοκρατικής κοινωνίας στηρίζεται πάνω στον ίσο σεβασμό της ελευθερίας του καθενός είναι ένας νέος τρόπος νοηματοδότησης της σχέσης ασφάλειας και ελευθερίας.

Το «κράτος δικαίου» είναι άξιο της ονομασίας του μονάχα εάν οπλίζει θεσμικά τον καθένα και την καθεμιά μας με τη δυνατότητα να στραφούμε σε αρμόδιες Αρχές έτσι ώστε να πετύχουμε να αναγνωριστούν ως τέτοιες οι αυθαίρετες αποφάσεις της διοίκησης και, στο μέτρο του νομίμως δυνατού, να αλλάξουν.

Τα κοινωνικά δικαιώματα υποχρεώνουν το κράτος να διασφαλίζει στους πολίτες ορισμένα κοινωνικά αγαθά. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από μια σειρά δημόσιων συστημάτων (θεσμών, δημόσιων υπηρεσιών) με αποστολή την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους πολίτες. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η καθολικότητα πρόσβασης στις σχετικές υπηρεσίες. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που μας συγκροτεί ως κοινωνία αλληλεγγύης;

Παρόλο που η αξία του ανθρώπου είναι απαραβίαστη και η προστασία της δεν υπόκειται σε κανένα περιορισμό και σε καμία επιφύλαξη νόμου, το τελευταίο διάστημα έχει επιταθεί στη δημόσια σφαίρα η συζήτηση για το εάν επιτρέπονται τα βασανιστήρια ή η άσκηση βίας σε ακραίες περιπτώσεις ή περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Η έννοια της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας είναι πολυσήμαντη. Από το Σύνταγμα συνάγεται το δικαίωμα του ανθρώπου όχι μόνο να έχει και να ασκεί τα δικαιώματα που απορρέουν από την προσωπικότητά του, αλλά και να την αναπτύσσει σε όλους τους τομείς της κρατικά οργανωμένης συμβίωσης: κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό.

Συστατικά στοιχεία της φιλελεύθερης Δημοκρατίας είναι η κατοχύρωση δημοκρατικών διαδικασιών μέσω της αναγνώρισης πολιτικών δικαιωμάτων σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες καθώς και η βαρύνουσα θέση που καταλαμβάνει η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, με έμφαση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, σήμερα πλέον βάλλεται και εκ των έσω και εκ των έξω.

Ακόμα και ένα λιγότερο καλό (κατά την αντίληψή του καθενός από εμάς) Σύνταγμα οφείλουμε να το σεβόμαστε και να μην το παραβιάζουμε. Είναι το κοινωνικό μας συμβόλαιο και η εγγύηση ύπαρξης μιας στοιχειώδους κοινωνικής ειρήνης και πολιτισμένης συμβίωσης μεταξύ μας.

Η αντίληψη ότι η πολιτική είναι υπόθεση ενός ημίκλειστου κλαμπ ειδικών και επαγγελματιών της πολιτικής έρχεται σε αντίθεση με τη σύγχρονη έννοια της «συμμετοχικής δημοκρατίας», οι θιασώτες της οποίας φιλοδοξούν να αναζωογονήσουν την ιδέα ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα και υποχρέωση στη συν-διαμόρφωση της συλλογικής ζωής.

Παρόλο που το σώμα μάς ανήκει και, από μια φιλελεύθερη οπτική, έχουμε τη δυνατότητα να το διαθέτουμε όπως θέλουμε, στην πραγματικότητα δεν αποκτάμε ποτέ την πλήρη κυριότητά του, αλλά την «επικαρπία» του, μια περιορισμένη δηλαδή ελευθερία χρήσης του.

Η «μετανάστευση» ως φαινόμενο προϋπάρχει της έννοιας των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι όροι εισόδου και διαμονής των μεταναστών καθορίζονται κατά κύριο λόγο από το ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Απαλλοτρίωση είναι η πράξη ενός οργάνου του κράτους ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την οποία αποφασίζει ότι ένα ακίνητο κάποιου προσώπου είναι απαραίτητο να το πάρει αναγκαστικά το κράτος ή ο δήμος, για να υλοποιήσει ένα σκοπό δημόσιας ωφέλειας που προβλέπεται στο νόμο. Η πράξη αυτή έχει ισχύ υπό προϋποθέσεις, καθώς υπάρχουν άρθρα του Συντάγματος που προστατεύουν τα ατομικά μας δικαιώματα.

Το Σύνταγμα του 1844 ήταν ένα συμβόλαιο ανάμεσα στο μονάρχη και το Έθνος («Σύνταγμα-συνάλλαγμα») και εγκαθίδρυσε εκ νέου το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας. Όπως όλα τα ελληνικά Συντάγματα και αυτό υιοθετούσε την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και περιλάμβανε τον κατάλογο των βασικών θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ωστόσο αναγνώριζε στο μονάρχη εκτεταμένες αρμοδιότητες.

Η Δημοκρατία είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης που διέπεται από ορισμένες συγκροτησιακές προϋποθέσεις (η έννοια του ελεύθερου, της αναγνώρισης του «άλλου», η έννοια του ανθρώπου) και κατευθυντήριες αρχές (φιλελεύθερη αρχή και δημοκρατική αρχή).

Η προστασία του περιβάλλοντος (φυσικού και ανθρωπογενούς) προστατεύεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος με τον κάθε πολίτη να μπορεί να διεκδικήσει από το κράτος, κυρίως μέσω των δικαστηρίων, τη λήψη σχετικών μέτρων με στόχο την προφύλαξη του περιβάλλοντος από βλαπτικές ενέργειες. Στο επίκεντρο αυτού του στόχου βρίσκονται οι αρχές της αειφορίας, της πρόληψης και της προφύλαξης.