Νόμος

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 75 του Συντάγματος από τη Μαρία Μουσμούτη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 74 του Συντάγματος σχετικά με τις τροπολογίες επί νομοσχεδίων και προτάσεων νόμου από τον Νίκο Παπασπύρου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 77 του Συντάγματος από τον Νικόλαο Σημαντήρα.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 70 του Συντάγματος από τον Νέστορα Πολίτη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 76 του Συντάγματος από τον Νίκο Παπασπύρου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 78 του Συντάγματος από τον Ανδρέα Τσουρουφλή.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 60 του Συντάγματος από τη Βασιλική Χρήστου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 42 του Συντάγματος από τον Ιωάννη Κουτσούκο.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 112 του Συντάγματος από τη Φωτεινή Σαραντοπούλου.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 110 του Συντάγματος από τον Ξενοφώντα Κοντιάδη.

Διαβάστε την ερμηνεία του άρθρου 50 του Συντάγματος από τον Απόστολο Βλαχογιάννη.

H διαφορά τυπικής ισχύος, δηλαδή, της μεγαλύτερης κανονιστικής δύναμης του Συντάγματος έναντι των νόμων, γεννά το ζήτημα ποιος δικαιούται να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων, δηλαδή αν ένας νόμος συγκρούεται κατά περιεχόμενο με το περιεχόμενο του Συντάγματος ή ψηφίστηκε κατά παράβαση της διαδικασίας που το ίδιο προβλέπει.

Σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος της Πολιτείας: από ουσιαστική άποψη, λόγω της μεγάλης σημασίας των διατάξεων του, οι οποίες περιλαμβάνουν τους βασικούς κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης και της κοινωνικής συμβίωσης γενικότερα. Γι’ αυτό επηρεάζουν περισσότερο από κάθε άλλη ρύθμιση τη ζωή των πολιτών.

Το καθήκον υπακοής απέναντι στο νόμο έχει αυτονόητο όριο την σοβαρή αδικία. Από την άλλη, το να αψηφήσει κάποιος τον κακό νόμο, αρνούμενος την εφαρμογή του, είναι κάτι που κάνει ιδίω κινδύνω.

Όλα τα κρατικά όργανα έχουν την υποχρέωση τήρησης του Συντάγματος με τη Δικαιοσύνη να διασφαλίζει πρωτίστως την τήρησή του μέσω του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων. Οι πολίτες ως εγγυητές της συνταγματικής νομιμότητας έχουν την υποχρέωση να σέβονται και να τηρούν το Σύνταγμα καθώς και να αντιστέκονται με κάθε μέσο στην περίπτωση βίαιης κατάλυσης της συνταγματικής τάξης.

Η σημασία της διάκρισης μεταξύ Συντάγματος και νόμου αναδεικνύεται στο διαχωρισμό μεταξύ αυστηρού και ήπιου Συντάγματος καθώς και στη διαφοροποίηση μεταξύ τυπικού και ουσιαστικού Συντάγματος.

Ενώ ο νόμος, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα, πρέπει να εφαρμόζεται με ισότητα σε όλους μας, αυτό στην πράξη δεν συνεπάγεται ότι πράγματι συμβαίνει σε κάθε περίπτωση. Μεταξύ του νόμου και αυτών στους οποίους εφαρμόζεται ο νόμος παρεμβάλλονται αυτοί που καλούνται να τον εφαρμόσουν, δηλαδή στην όλη διαδικασία υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός.

Παρά τις διαφορές μεταξύ των χωρών ως προς την αυστηρότητα με βάση την οποία εφαρμόζεται η διάκριση των εξουσιών, όλα τα κράτη συμφωνούν ότι η εν λόγω αρχή είναι απαραίτητο συστατικό του κράτους δικαίου και συνεπώς ο σεβασμός της από τις τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.