Ελευθερία Έκφρασης

Ο Γιάννης Τασόπουλος αναλύει τη σημασία της ιστορικής δικαστικής απόφασης, αναφορικά με την υπόθεση των υποκλοπών, για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, τονίζοντας πως η εξουσία σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία έχει υποχρέωση λογοδοσίας με πειστικές απαντήσεις και όχι με εκφοβιστικές ενέργειες.

Διαβάστε τον χαιρετισμό του Ξενοφώντα Κοντιάδη στην εκδήλωση με τίτλο “Η δημοσιογραφική ελευθερία και οι εχθροί της”, την οποία συνδιοργάνωσαν το ΚΕΣΔ – Ίδρυμα Τσάτσου και το Syntagma Watch, την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου.

Το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου και το Syntagma Watch συνδιοργάνωσαν, την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022, δημόσια συζήτηση για τα εμπόδια στην ελεύθερη δημοσιογραφία και την επίδρασή τους στην άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και την ποιότητα της ενημέρωσης.

Αύριο, Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 17:00-19:00, το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου, σε συνεργασία με το Syntagma Watch, διοργανώνουν δημόσια συζήτηση για τα εμπόδια στην ελεύθερη δημοσιογραφία και την επίδρασή τους στην άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και την ποιότητα της ενημέρωσης, με θέμα “Η δημοσιογραφική ελευθερία και οι εχθροί της”.

Στο 49ο Βίντεο-Μάθημα της ειδικής εκπαιδευτικής ενότητας Δεκάλεπτα Μαθήματα για το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, ο Νικόλαος Μαρκόπουλος αναλύει την πρώτη παράγραφο του άρθρου 14 Σ. σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης. Περιγράφει το ατομικό και πολιτικό δικαίωμα του πληροφορείν και πληροφορείσθαι, τους φορείς, τα όρια, τους περιορισμούς, αλλά και τις νέες προκλήσεις που τίθενται.

Η Χριστίνα Βρεττού σχολιάζει την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εισάγει Πρόταση σχετικά με τις SLAPPs (“στρατηγικές αγωγές προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού”), αλλά και τις συνέπειες πιθανής ενσωμάτωσής της στο ελληνικό δίκαιο.

Η Αλκμήνη Φωτιάδου γράφει για τις προσωρινές διαταγές που εκδίδονται για την προστασία προσωπικότητας δημοσίων προσώπων και την επίδρασή τους στην ελευθερία έκφρασης και τελικά την ίδια τη δημοκρατία.

Δημοσιεύουμε απάντηση του Καθηγητή Δημοσίου Δικαίου & Προέδρου του Ιδρύματος Θ. & Δ. Τσάτσου, Ξενοφώντα Κοντιάδη, σε δημοσίευμα κατά του Έλληνα δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Γιάννη Κτιστάκι.

Ο Αχιλλεύς Αιμιλιανίδης αναλύει το σκεπτικό της απόφασης του ΕΔΔΑ σε υπόθεση που αφορά δημοσιογραφική έρευνα για διαφθορά στη Μολδαβία και την παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ για την ελευθερία έκφρασης.

Ο Κώστας Στρατηλάτης αναλύει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (12.10.2021) σε υπόθεση που αφορά παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας.

Με αφορμή την επερχόμενη τροποποίηση του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα, η Σταυρούλα Γεωργίου υπογραμμίζει τους κινδύνους που διατρέχει το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης.

Στο 32ο Βίντεο-Μάθημα της ειδικής εκπαιδευτικής ενότητας Δεκάλεπτα Μαθήματα για το Σύνταγμα & την ΕΣΔΑ, ο Κώστας Στρατηλάτης αναλύει το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο Κωνσταντίνος Μουρτοπάλλας γράφει για τη συνταγματική προστασία της ελευθερίας της τέχνης, τα όρια, αλλά και τους περιορισμούς που μπορεί να τεθούν.

Η Χριστίνα Βρεττού γράφει για τη νέα πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του φαινομένου SLAPP (αβάσιμες μηνύσεις ή αγωγές που κατατίθενται από κάποιο ισχυρό πρόσωπο ή οργανισμό ενάντια σε μη κυβερνητικά πρόσωπα, οργανισμούς και δημοσιογράφους, που εκφράζουν κριτική σχετικά με ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος) στην οποία συμμετέχει και η χώρα μας.

Η αρχική ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας στην ελληνική έννομη τάξη, με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, ήγειρε, και δικαίως, προβληματισμό, γιατί προσέθετε «τη δημόσια πρόσκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα», που αφενός δεν προβλεπόταν στην Οδηγία και αφετέρου θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπερέβαινε το σκοπό της σχετικής με τα οπτικοακουστικά μέσα ρύθμισης. Ο προβληματισμός αυτός οδήγησε τελικά σε αλλαγή της διατύπωσης του συγκεκριμένου άρθρου.

Το Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου – Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου, η Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Λευκωσίας και το Παρατηρητήριο Συνταγματικών Εξελίξεων www.syntagmawatch.gr, διοργάνωσαν, την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020, διαδικτυακή εκδήλωση, με θέμα Ελευθερία του λόγου και πανδημία.

Οι καρικατούρες – τα σκίτσα που γελοιοποιούσαν τον προφήτη Μωάμεθ και τα οποία προ πενταετίας (7.1.2015) είχε δημοσιεύσει η γαλλική σατιρική εφημερίδα «Charlie Hebdo» αποτελούν προφανώς έκφραση μίσους (incitation à la haine religieuse, religious hatred) και η ποινική δίωξή τους πρέπει να αντιμετωπίζεται από την αντιρατσιστική νομοθεσία.

Τα Ellinika Hoaxes πράγματι είχαν ιδιαίτερη επιτυχία αναφορικά με ειδήσεις που είναι όντως hoaxes, περιλαμβανομένης συνωμοσιολογίας, ψεύτικων ρητών και ψευδοεπιστήμης. Όπως συμβαίνει βέβαια τις περισσότερες φορές, το πρόβλημα δημιουργείται όταν η άσκηση ελέγχου παύει να αφορά τις προφανείς ψευδείς ειδήσεις και εισέρχεται στο πεδίο της ιδεολογίας, της επιστημονικής ελευθερίας και των αντικρουόμενων επιστημονικών απόψεων.

Η θέση «θεωρώ τη χρήση της μάσκας στα σχολεία αναποτελεσματική και τα παιδιά δεν θα συμμορφωθούν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν περισσότερα προβλήματα» συνιστά συνταγματικώς επιτρεπτή έκφραση γνώμης. Η θέση «Μη στέλνετε τα παιδιά σας με μάσκα στο σχολείο» συνιστά υποκίνηση σε απείθεια σε συγκεκριμένη διάταξη νόμου που – ιδίως στην περίοδο της πανδημίας – ξεφεύγει από τα επιτρεπτά όρια της ελευθερίας του λόγου.

Η λογική του Συντάγματος είναι να απαγορεύσει την αξιοποίηση παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο δημόσιος διάλογος είναι επιτρεπτό να στερηθεί τεκμηρίων που αφορούν τη λειτουργία του πολιτεύματος και τους κινδύνους στους οποίους εκτέθηκε το κράτος δικαίου και η δικαστική ανεξαρτησία.

H μετάδοση από έναν ραδιοφωνικό σταθμό μιας παράνομα ηχογραφημένης τηλεφωνικής συνομιλίας έδωσε το έναυσμα για μια αναμέτρηση του ιδιωτικού λόγου με τον δημόσιο διάλογο, η οποία οδήγησε το Ανώτατο Δικαστήριο σε μια αναβίωση της τεχνικής της συγκεκριμένης στάθμισης για την προσέγγιση της ελευθερίας του λόγου.

Η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου υπό όλες τις μορφές του μπορεί να εκκινεί από μια έκτακτη ανάγκη, όπως στην περίπτωση της πανδημίας, δεν επιτρέπεται όμως να λαμβάνει μονιμότερα χαρακτηριστικά μέσω της χρήσης των ιδεολογικοσυμβολικών μηχανισμών εκμαίευσης από το Κράτος της συναίνεσης των πολιτών.

Ο νόμος 4624/2019 αποσαφηνίζει πολλά ζητήματα για τα οποία είχε τη διακριτική ευχέρεια να πράξει. Σε ορισμένα επιδεικνύει την απαιτούμενη τόλμη και αποφασιστικότητα χαράσσοντας ευδιάκριτα την οριοθέτηση της επιτρεπόμενης επεξεργασίας. Σε ορισμένους ωστόσο τομείς η Αρχή οφείλει ενδεχομένως κάποιες διορθωτικές διασαφηνίσεις.

Το αν μας αρέσει ή όχι μια διαφήμιση είναι θέμα αισθητικής. Το αν θα πρέπει να υπόκειται σε λογοκρισία ή άλλους περιορισμούς και γιατί είναι ζήτημα συνταγματικής προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης.